Fiestes romanes

El poeta romanu Ovidiu escribió nel maduror de la so vida un calendariu poéticu llamáu Fastos, onde describe les diverses fiestes romanes y les lleendes rellacionaes con caúna d'elles. Escribió un llibru per cada mes del añu de los que namái se caltienen los seis primeros.

Los romanos llamaben feriae a les fiestes. L'asistencia a les ceremonies yera pública pero non obligatoria. Parábase'l comerciu, el trabayu y los procesamientos, arriendes de que debíen evitase les pendencies y les engarradielles de particulares. Los esclavos facíen los sos llabores y tamién dellos animales, con esceición de los equinos.

Les fiestes teníen polo xeneral un calter relixosu (l'historiador griegu Polibiu diz que los romanos yeren más relixosos que los mesmos dioses). Entamábense grandes procesiones nes que los protagonistes llevaben mázcares que representaben a los xenios de la Tierra y la fecundidá. Créese qu'estos cortexos dieron orixe a les representaciones de teatru. Dalgunes d'estes manifestaciones prohibiéronse pol Senáu Romanu a partir del añu 186 e.C., como asocedió coles Bacanales, pero les sectes místiques y el pueblu siguió guardando la tradición hasta bien entrada la dómina imperial.

Feriae latino, yera una fiesta añal, que se celebraba nel monte Albano. Yera móvil y la fecha afitábenla cada añu los cónsules entrantes, mientres la xunta que'l Senáu convocaba nel templu de Xúpiter Óptimo Máximo. El dios festexáu yera Júpiter Latiaro.